سخنی درباره پرگولا

درخت، گیاه و هر آن چه در خود سبزینه دارد و رنگ و بوی زندگی را در خود پرورش می دهد و به دیگران پیش کش می کند، از نخستین روز زندگی زمینی، همراه آدم بوده و هست. شاید پس از آدم هم همچنان پایدار بماند؛ به شرطی که آدمیان نسل آن ها را همانند دیگر پدیده ها به نابودی نکشاند. اما خوشبختانه در ذات آدم قابلیتی نهفته وجود دارد که گیاه را نمی تواند به فراموشی بسپارد یا ندیده بینگارد. گویی این پدیده زیبا و بی همتا بخشی از وجود و پیکره آدم است که هر جا می رود تلاش می کند او را با خود ببرد، حتی اگر در خواب و خیالش باشد. همه ی ما گواه این مدعا هستیم که هر جا آدم هست، این سبزی زندگی آفرین هم هست. حتی اگر مکان و زمان به گونه ای باشد که نشود، آدم نمونه ساختگیش را با لاستیک و پلاستیک می سازد و همراه و همدم خود می نماید. باری از این بازگویی هنر آدمی که بگذریم و وارد گله و شکایت نشویم که آدم چه بر سر جنگل ها می آورد ( آن هم در هر ثانیه یک هکتار )، وارد مبحثی می شویم که این مقاله به مناسبت آن نگاشته می شود

پیشتر آمد که آدمی هر کجا که برود، یا باید آن جا سرسبز و پوشیده از درخت و گیاه باشد یا اگر نبود خود دست به کار شده و می سازد هر آن چه را که این سرسبزی و زیبایی زندگی ساز را به همراه می آورد. از گذشته های دور تاکنون و با شواهد تاریخی که در دست هست و نمونه هایش را دیده و یا شنیده ایم، آدمی همیشه تلاش نموده چوب را بخشی از زندگی خود قرار دهد. با وجود آن که این همه از عناصر شیمیایی کشف کرده و ساخته ، باز هم نمی تواند از چوب دل بکند. تا اندازه ای که نیمی از بایسته های زندگیش را چوب و سازه های چوبی تشکیل می دهد.
زندگی پیشرفته امروز، که همراه شده با فن آوری های صنعتی و سازه های برگرفته از آن، اجازه و سلیقه داشتن خانه های چوبی را از آدم گرفته است؛ در نتیجه همراهی ناگسستنی آدم و چوب، به شکل های دیگری ادامه یافته است؛ که نمونه اش آلاچیق و پرگولا و دیگر سازه های چوبی ست که زندگی درون خانه های چوبی را برای آدمی همانند سازی می کنند. آلاچیق گونه ای از سازه های چوبی است که تنها تفاوتش با خانه چوبی، تک کاربری بودن آن است، و گرنه هر چه آن دارد این نیز به همراه می آورد؛ صفا ، صمیمیت ، مهربانی ، حس با هم بودن و از همه مهم تر، آرامشی که در جنگل و کلبه هایش و خانه درختی ها که درون آدم را روشن می کند به قلب آدم وارد شده و ضربانش را با خود هماهنگ و روان می نماید. آلاچیق به دلیل داشتن اندازه ی قابل تغییر و هماهنگ با حیاط خانه ها و یا پشت بام ها ، فرآورده ای ست که می تواند دل هر آدم مشکل پسندی را به دست بیاورد . این سازه به دو صورت پیش ساخته و سفارشی برای ارائه به مشتریان گرامی فراهم شده تا هر کدام را که بیش تر دلبری می کند و باب طبع ایرانی مشکل پسند است در اختیار شما هم میهنان گرامی قرار دهیم.
 
پرگولا با این که نامی بیگانه است و تازه وارد زبان روزمره مردم شده اما در ایران پیشینه ایی بلند به اندازه ی خود ایران دارد و در هر نقطه از ایران به شکلی و نامی به کار برده می شده است. رواق ، پرچین ، داربست ، سایبان و ... . از پرگولا بیش تر در ورودی های خانه ها ، باغ ها ، ییلاق ها ، اداره ها و کاخ ها و جاهایی که برای زیبا سازی مکان خود ارزش قائل بودند ، بهره برداری می گردید . که افزون بر جنبه نماسازی و نمایشی آن در تابستان و فصول گرم برای نشست های دور همی پسین گاهی و شبانگاهی کاربرد دارد ...
ادامه دارد.

نویسنده : حسن مولی پناه، سورن چوب

________________________________________
مطالب مرتبط:
•    سخنی درباره آلاچیق و پرگولا(قسمت دوم) 
•    چرا آلاچیق..؟
•    آلاچیق آبشنال
•    تاریخچه آلاچیق
•    موارد استفاده از الاچیق
•    ساختار یک آلاچیق

مطلب بیشتر:

تفاوت پرگولا و گزبو

20 مدل پرگولا مخصوص باغ با کاربرد مختلف

چگونه از پرگولا به عنوان درب ورودی باغ استفاده کنیم؟

14 ایده ی جذاب برای دیزاین و طراحی پرگولا